Niet te bevatten

おはよう

Ohayō

Goodmorning

Na een goede nacht gingen wij onze reis vervolgen naar Kurashiki en lieten wij de sneeuw achter ons.Tussendoor stopte we bij het centrale punt van Hiroshima om een bezoek te brengen aan de Dome, standbeeld van Sadako en het Hiroshima Peace Memorial Museum.

Dit was toch wel het meest indrukwekkende, wat ik mij kan herinneren, dat ik ooit heb mogen zien.

De Dome, gelegen enkele meters van het centrale punt van de inslag van de atoombom, was het enige overgebleven gebouw na de verwoesting van de stad.

Toen we richting het museum liepen kwamen we langs het standbeeld van Sasaki Sadako. Een standbeeld dat symbool staat voor elk kind dat overleden is aan de gevolgen van de bom. Zij was 2 jaar oud op 6 augustus 1945 toen de atoombom 1,5km van haar woning ontplofte. Door de straling is zij aan de gevolgen van Leukemie op 4 jarige leeftijd overleden. Sadako heeft een papieren kraanvogel in haar handen. Een goede vriendin van Sasaki vertelde haar een Japanse legende dat iedereen die 1000 papieren origami kraanvogels vouwt een wens mag doen. Sasaki hoopte dat de goden haar wens om ooit weer hardloopwedstrijden te mogen doen zou uitkomen. Rondom het standbeeld werden allemaal van origami gevouwde kraanvogels in allerlei kleuren bewaard.

Het Hiroshima Peace Memorial Museum gaf een kijkje in het leven voor en na de verwoesting. Je kunt je gewoon niet inbeelden hoe erg dit moet zijn geweest. Even los van alle tussen de 90.000-160.000 doden, zijn er rond de 560.000 mensen besmet geraakt door de radioactieve rotzooi. Ziektebeeld van besmette mensen was, misselijkheid, diaree, koorts, bloed uit tanden en paarse stippen op het lichaam, wat vervolgens leidde tot buiten bewustzijn en de dood. Echt niet best, dat er zulke idioten zijn om zo'n ding te ontwikkelen en nog erger deze te laten ontploffen in een stad.

Waarom kunnen mensen niet gewoon lief voor elkaar zijn en eens stoppen met al die ego/macht onzin.

Zelf kon ik dan ook niet lang in het museum blijven, voelde gewoon niet goed...

Aan het einde van het museum heb ik dan ook een petitie getekend tegen nucleaire wapens. Als dank kreeg ik een van origami gevouwen kraanvogel.

Na het museum, gingen we met de bus verder naar Kurashiki. Ons hotel APA, was naast het station gesitueerd op de 9e verdieping. Mijn kamer zat op de 12e verdieping. Fantastisch uitzicht en een hotelkamer met normale bedden!!!

Even spullen droppen en opfrissen om vervolgens met een aantal van de groep op pad te gaan, op zoek naar lekker eten!

Japanners hebben wel echt bijzondere eetgewoontes, naast dat ellendige ijsbakje met rommel, eerdere blog (ja nee dat vergeet ik dus ook nooit meer) eten ze bijvoorbeeld ook gewoon graag gedroogde vishuid, octopus smurrie in een zakje en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik hou het liever bij Ramen, Okonomy yaki of Sushi.

Wat ik jullie nog wel even wilde vertellen en wat in mijn beleving wel echt een uitvinding is, zijn de wc's hier.

De Japanse wc's zijn allemaal voorzien van een wc met de mogelijkheid om de voor en achterkant te wassen(bidet). Ook hebben sommige wc's de mogelijkheid om muziekjes te kiezen. Zo heb je geluiden om de grote boodschap te verhullen of muziek om chill op de wc te zitten. Hoewel de muziek natuurlijk wel verklapt wat je buurvrouw aan het doen is.

Maar wat echt briljant is, is de verwarmende wc bril!!!! Je wilt er bijna op blijven zitten. Want dit is toch wel echt heel lekker en geloof me ik had nooit verwacht dat ik dat zou zeggen. Ik zeg een gat in de markt in Nederland.

Morgen hebben we een leuke dag met zon [e-2600] op de planning staan en na een paar dagen wat regen en sneeuw te hebben gehad is dat wel iets waar we allemaal naar uitkijken.

Matar ashita

では、またあした

Tot morgen!