Dafaizu Tenmangu en vrije middag

Vandaag werden we om 08:30 bij de receptie van ons hotel opgewacht door Yu. Helaas hadden we in de ochtend regen en met een paraplu onder m'n arm gingen we op pad.

Met de trein en metro gingen we naar Dafaizu (Tenmangu schrijn). Het is een van de belangrijkste Shinto-heiligdommen van Japan. IN Japan heb je twee soorten geloven, namelijk het Boeddhisme en Shintoisme. Het Boeddhisme kent tempels en Shinto kent schrijnen. Japanners hebben een bijzondere manier van bidden. Twee buigingen, gevolgd door twee keer in je handen klappen, een gebed doen en dan afsluitend nog een buiging.

Dafaizu bestaat bekend om zijn vele souvenir- en delicatesse shops, welke jeonderweg naar de Schrijn tegenkomt.

Een delicatesse hier is Mochi (soort plak rijst) gevuld met Red Beans pasta, zoete snack (zie foto). Zoooo ontzettend lekker.

En bij souvenirs moet je denken aan zuiveringszout (om geesten en duivels te verdrijven uit je huis), gelukspoppetjes en zakdoeken (Tenugui).

In Japan worden Tenugui niet gebruikt om je neus in te snuiten. Je wordt dan ook raar aangekeken als je dat in een stoffen zakdoek doet. Nee, hier gebruiken ze een Tenugui voor het schoonmaken van je handen. De Tenugui hebben prachtige patronen en je kijkt je ogen dan ook uit in zo'n shop. Ik kon het dan ook niet laten om 1 mee te nemen, welke ik thuis zal inlijsten (zie foto).

Na de wandeling de vele shops, kwamen we aan bij de Tenmangu Schrijn.

Wat een indrukwekkende Schrijn met mooie tuinen eromheen vol met Pruimen bomen, helaas stonden ze nog niet allemaal in bloei. De pruim is het symbool van Dafaizu.

Belangrijke note: Japan telt zo rond de 200 verschillende Sakura (cherryblossom) bomen. Een Sakura boom bloeit maar 10 dagen, dus je moet echt geluk hebben om ze te zien. De maand maart/april is wel DE geschikte periode, alleen hangt het wel van de tijd en regio af. Op internet kun je dan ook een kalender vinden, waar je per regio jaarlijks exact kunt zien wanneer de bomen in bloei staan.

Op de weg terug liep ik samen met Sanne door het souvenirstraatje. We hadden ondertussen wel wat honger gekregen, na het proeven van de Mochi delicatesse. Na wat shops te hebben bezocht, zagen we een afhaal restaurant, waar het zo druk was dat wij zoiets hadden van "dit moet wel iets goed te eten zijn anders is het niet zo druk". We zagen allemaal ijsbakjes to go, gevuld met iets wit en rood. Op de menu borden was geen Engelse vertaling, dus dan zit er niks anders op dan niet erover nadenken en gewoon bestellen. Eenmaal dit bakje in m'n handen,zag het er toch wel gek uit... Iets van rijst met crispy balletjes, slierten zeewier en dat gekke rode ding in het midden.

Teruglopend naar de trein nam Sanne een hap en ik rook er even voorzichtig aan (de geur was niet echt zoals een bord italiaanse spaghetti) maar volgde haar in het nemen van een hap...

Nou ik kan jullie zeggen, ik heb mijn lesje geleerd met het niet nadenken en gewoon bestellen. Getverderrie wat was dit ongelofelijk vies!!! Sanne deelde ook echt mijn mening.

En dan heb je de volgende uitdaging al te pakken, namelijk het vinden van een prullenbak om dit bakje met Japanse "lekkernij" te lozen. Toch maar weer terug gelopen naar het restaurantje om met schaamte het volle bakje, waar ze allemaal voor in de rij staan, weg te gooien.

En wat was het nou? Het bleek rijst met iets van eitjes van een zalm te zijn. En voor de mensen die mij een beetje kennen weten ze dat ik niet zo van vis hou ... Ach weer een ervaring rijker en niet geheel onbelangrijk DE foto.

Na het bezoek aan Dazaifu stond een vrije middag op de planning. Een klein groepje wilde het Museum of Art in Fukuoka bezoeken, maar omdat ik zelf niet zo van Museums hou, trok ik mijn eigen plan. Zelf had ik thuis al wat bezienswaardigheden opgezocht, welke ik in Fukuoka wilden bezoeken. Ik wilde namelijk het Ohori Park, ACROS en de oude stad Hakata bezoeken, waar ze nog meer tempels en schrijnen hadden. 2 reisgenoten (Savannah en Geesje) wilden wel graag mee.

Na een wandeling door het prachtige Ohori Park gingen we op eigen houtje op avontuur met de metro. En al snel hadden we het metrosysteem in het snotje.

In Hakata hebben we weer veel moois gezien en liepen we nog totaal onverwachts in Canal City tegen een mini concert van de BackstreetBoys van Korea (NINE.i) aan. Zo grappig om te zien hoe de Japanse meisjes helemaal vol excitement naar hun idolen stonden te kijken. Zelf weet ik natuurlijk helemaal hoe dat is en ik moet zeggen dat de meisjes erg rustig waren. In Nederland gaat dat er wel anders aan toe.

Na een lekkere maaltijd en 25.000 voetstappen verder, kwamen we rond 21:30 uur terug in ons hotel. Wat een fantastische dag was het weer...