Off we go!

En dan is het eindelijk zover!

Om 8 uur worden wij, Xavier en ik, opgehaald door Johan, zij brengen mij samen naar Schiphol. Om half 1 vertrek ik dan met Cathay Pacific naar Hongkong. En natuurlijk moet je 3 uren voor vertrek aanwezig zijn. Eenmaal op Schiphol nog even een bakje koffie en de laatste dingetjes checken en dan mijn kleine aapje een enorme dikke knuffel en kus geven (en dat gaat natuur gepaard met een aantal tranen). Wat ga ik hem missen deze 2 weken, maar hij vindt het enorm leuk voor mij, zolang ik maar thuis kom met iets van Zelda uit de Japanse Nintendo Store.

Met een aantal handkusjes verdwijn ik dan door de security check om dan echt aan het avontuur te beginnen.

In de groepsapp kwamen al de nodige berichten voorbij, waar mijn reisgenoten zich verzamelden, maar ik dacht, eerst nog even lekker in mijn eentje op mijn gemak rondslenteren door de taxfree shops! Bij de gate zie ik ze wel en zo geschiede.

Aangezien ik op WhatsApp een profielfoto heb, werd ik al snel door 3 gezellige dames begroet (Ans, Ilonka en Sanne).

Na de eerste kennismakingen mochten we gaan boarden. Ik zat naast reisgenootje Sanne, dame van 38 jaar. We hadden geluk, want op de rij van 3 was 1 lege stoel en laten we beide rond de 180cm zijn, dus voldoende beenruimte. Van Sanne mocht ik bij het raam zitten, wat resulteerde in mooie kiekjes vanuit de lucht (zie foto).

Al eerder had ik gevlogen met Cathay Pacifix en ik wist dat hun entertainment system voor voldoende vermaak zou zorgen om de 12 uren te overbruggen. Wat films kijken, boek lezen en niet geheel onbelangrijk wat slapen en dan overstappen richting Fukuoka.

Film kijken =check! Ik had gekozen voor de nieuwste film van Leonardo Dicaprio (3,5 uur), welke me overigens wat tegenviel.

Boek lezen=check! Het boekje Japan in honderd stukjes (zie vorige blog) had ik uitgelezen.

Slapen= No Check!!!! Omg het slapen is NIET gelukt. Dit betekent wel dat bij de volgende vlucht ik wakker moet blijven, totdat we uiteindelijk onze avond afsluiten in Fukuoka om een jetlag te vermijden.... hier had ik mij nou niet echt op voorbereid.

Anyway na 2 goede vluchten te hebben gehad (Even los van de dubbele daling op Hongkong) stonden we dan uiteindelijk op maandag 18 maart om 15:30 uur op het vliegveld van Fukuoka.

Onze reisgids is een Japanner genaamd YOU (YU), hij stond ons op te wachten. Om hem te herkennen heeft hij een selfiestick met daaraan een knuffeltje (zie foto).

We gingen met de underground naar halte 6 Akasaka (oranje lijn). Een volle metro met Japanners en een handje vol Nederlanders, wat een hilarisch gezicht.

Rond 18:00 lokale tijd kwamen we aan bij ons hotel (Nissai Hotel Fukuoka, middenklasse hotel). We konden ons even opfrissen en als je wilde kon je om 19:00 met de gids mee de stad in om de lokale eettentjes en entertainment te ontdekken. En natuurlijk ging ik mee, ik was klaarwakker gek genoeg. Hij bracht ons bij Tenji een ondergronds shopping center. Bizar hoe schoon, netjes en gestructureerd het hier is. Geen kauwgompje of papiertje op de grond te zien.

Met een klein groepje zijn we uiteindelijk neergestreken bij de nr1 Ramen shop.

En hoe nu verder? In de shop stond een mannetje die leek op Mr. Miyagi van de film Karate Kid en wees naar een vending machine. Moet je je bedenken dat je daarin je geld (muntjes) moet stoppen om vervolgens je maaltijd te selecteren. En dan maar hopen dat je het juiste besteld hebt.... Ik ging voor de spicy ramen en dat bleek een zeer goede keus te zijn. Lekker pittig maar niet TE. En natuurlijk een wit wijntje. Mr. Miyagi genoot van ons gezelschap en kwam na het eten mij nog een sake brengen, met de mededeling dat dit de beste sake (rijstwijn) was. Zal vast te maken hebben gehad met het feit dat ik de enige van het groepje was die een wijntje bestelde [e-1f600]Tsja het is tenslotte vakantie!

Wat een indrukken deze eerste dag, even alles laten bezinken. Nu is het tijd om wat slaap in te halen, want morgen gaan we weer op pad!.